کفش پیاده‌روی و کفش دویدن چه تفاوت‌هایی دارند؟

اگر اهل ورزش، فعالیت روزانه یا حتی قدم‌زدن ساده در خیابان باشید، احتمالاً با این سؤال روبه‌رو شده‌اید که «آیا می‌توان از یک کفش برای پیاده‌روی و دویدن استفاده کرد؟» یا «تفاوت کفش‌های پیاده‌روی و دویدن دقیقاً در چیست؟» در نگاه اول ممکن است این دو نوع کفش بسیار شبیه به هم به‌نظر برسند، اما در واقع هرکدام با هدف و ساختاری خاص طراحی شده‌اند که در صورت استفاده نادرست، می‌توانند به مفاصل، عضلات یا حتی ستون فقرات آسیب برسانند.
پیاده‌روی و دویدن، هر دو جزو فعالیت‌های هوازی مفید برای سلامت قلب و عروق هستند، اما فشار وارده بر بدن در این دو فعالیت کاملاً متفاوت است. دویدن حدود سه برابر فشار بیشتری بر پاها وارد می‌کند و به همین دلیل، کفش مخصوص آن باید ویژگی‌های خاصی مانند ضربه‌گیری بالا، وزن کم، و ساختار حمایتی مناسب داشته باشد. از سوی دیگر، کفش پیاده‌روی برای حفظ تعادل، ثبات و راحتی در مسیرهای طولانی طراحی می‌شود و معمولاً انعطاف‌پذیری متفاوتی دارد.
در این مقاله قصد داریم به بررسی دقیق تفاوت‌های بین کفش پیاده‌روی و کفش دویدن بپردازیم تا شما بتوانید انتخاب آگاهانه‌تری داشته باشید. با شناخت صحیح این تفاوت‌ها، نه‌تنها از آسیب‌دیدگی‌های احتمالی جلوگیری خواهید کرد، بلکه لذت بیشتری از فعالیت بدنی خود خواهید برد. چه ورزشکار حرفه‌ای باشید و چه فقط به‌دنبال یک کفش راحت برای استفاده روزمره، این راهنما برای شما مفید خواهد بود. پیش از مطالعه کامل این راهنما، پیشنهاد می‌کنیم سری به صفحه‌ی کفش عمده پیاده روی در پلتفرم کفش‌کام بزنید. در این بخش، مجموعه‌ای کاربردی از کفش‌های پیاده‌روی زنانه و مردانه با طراحی طبی، راحت، سبک و مناسب برای استفاده روزمره یا پیاده‌روی‌های طولانی ارائه شده است. اگر به‌دنبال تأمین محصولاتی با قابلیت فروش بالا، کیفیت مناسب و طراحی استاندارد هستید، این مجموعه می‌تواند گزینه‌ای ایده‌آل برای فروشگاه شما باشد.

 ساختار کلی کفش پیاده‌روی و دویدن؛ از زیره تا رویه

اولین تفاوت اساسی میان کفش‌های پیاده‌روی و کفش‌های دویدن در ساختار کلی آن‌ها نهفته است. در نگاه دقیق‌تر، این تفاوت‌ها از جنس و ضخامت زیره گرفته تا طراحی رویه کفش و نحوه قرارگیری پا درون آن را شامل می‌شوند. هدف از طراحی کفش دویدن، جذب فشار زیاد ناشی از برخورد شدید پا با زمین و پشتیبانی از حرکات تند و مکرر است. در مقابل، کفش پیاده‌روی برای حرکتی آرام‌تر، یکنواخت‌تر و با ضربه کمتر طراحی می‌شود.
زیره‌ی کفش دویدن معمولاً ضخیم‌تر، دارای سیستم‌های ضربه‌گیر پیشرفته‌ و از مواد فومی سبک ساخته شده تا حداکثر جذب شوک را فراهم کند. همچنین پاشنه آن معمولاً بلندتر است تا هنگام فرود آمدن پا در دویدن، ضربه‌گیری مؤثرتری انجام شود. این کفش‌ها در بخش میانی (midsole) نیز از فناوری‌های حمایتی مانند فوم EVA یا ژل بهره می‌برند.
از طرف دیگر، کفش پیاده‌روی معمولاً دارای زیره‌ای نازک‌تر و صاف‌تر است که به پایداری بیشتر و تماس بهتر با سطح زمین کمک می‌کند. طراحی آن بیشتر روی راحتی، حمایت از قوس پا و جلوگیری از خستگی تمرکز دارد. همچنین در این کفش‌ها، پاشنه و پنجه باید توازن بیشتری داشته باشند تا حرکت طبیعی پا به جلو به‌خوبی انجام شود.
تفاوت در ساختار کلی این دو نوع کفش نه‌تنها به عملکرد آن‌ها در فعالیت‌های خاص مربوط می‌شود، بلکه نقش مهمی در سلامت عضلات و مفاصل ایفا می‌کند. انتخاب درست، گامی مؤثر در جهت پیشگیری از آسیب‌های مزمن و ارتقاء کیفیت فعالیت ورزشی خواهد بود.

نقش ضربه‌گیری (Cushioning) در دویدن و پیاده‌روی

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های فنی بین کفش‌های مخصوص دویدن و کفش‌های پیاده‌روی، میزان و نوع ضربه‌گیری آن‌هاست. در هنگام دویدن، هر گام با نیرویی تا سه برابر وزن بدن به سطح زمین برخورد می‌کند، در حالی که در پیاده‌روی، این فشار بسیار کمتر است. به همین دلیل، کفش‌های دویدن باید به گونه‌ای طراحی شوند که بتوانند این نیرو را به‌طور مؤثر جذب کرده و از انتقال آن به مفاصل پا، زانو و کمر جلوگیری کنند.
کفش دویدن معمولاً از سیستم‌های پیشرفته‌ی ضربه‌گیری مانند فوم‌های تخصصی (مانند EVA، Zoom Air یا Gel) بهره می‌برد. این مواد در لایه‌ی میانی کفش تعبیه می‌شوند و با کاهش فشار وارده، به کاهش خستگی و جلوگیری از آسیب کمک می‌کنند. در این کفش‌ها، پاشنه بیشترین سهم را از ضربه‌گیری دارد چون اکثر دونده‌ها ابتدا با پاشنه به زمین برخورد می‌کنند.
در مقابل، کفش پیاده‌روی نیازی به چنین سطح بالایی از ضربه‌گیری ندارد، چون حرکت پیاده‌روی یکنواخت‌تر و با سرعت کمتر انجام می‌شود. بنابراین در کفش‌های پیاده‌روی، ضربه‌گیرها ساده‌تر و سبک‌تر هستند و بیشتر بر روی راحتی و حمایت طولانی‌مدت تمرکز دارند تا کنترل فشار شدید.
در انتخاب کفش، در نظر گرفتن نوع فعالیت و میزان ضربه‌گیری مورد نیاز اهمیت زیادی دارد. استفاده از کفش با ضربه‌گیری بیش از حد در پیاده‌روی ممکن است حس ناپایداری ایجاد کند و بالعکس، کفش بدون ضربه‌گیر مناسب در دویدن می‌تواند باعث خستگی زودهنگام یا آسیب‌دیدگی شود.

وزن کفش؛ چرا کفش دویدن سبک‌تر است؟

وزن کفش یکی از عواملی‌ست که مستقیماً بر عملکرد فرد هنگام راه رفتن یا دویدن تأثیر می‌گذارد. به‌طور کلی، کفش‌های مخصوص دویدن نسبت به کفش‌های پیاده‌روی سبک‌تر هستند و این سبک بودن، به بهبود سرعت و کاهش خستگی در حرکات سریع کمک می‌کند. وقتی فرد در حال دویدن است، باید پاها را با سرعت بیشتر بلند کند و روی زمین بگذارد، بنابراین هر گرم اضافه‌ می‌تواند در درازمدت باعث افت توان بدنی شود.
برای کاهش وزن کفش‌های دویدن، از مواد سبک در ساخت بدنه و لایه‌های داخلی آن استفاده می‌شود. همچنین طراحی این کفش‌ها به‌گونه‌ای است که کمترین حجم و بیشترین کارایی را داشته باشند. رویه‌ی این کفش‌ها معمولاً نازک‌تر و قابل‌تنفس‌تر است تا هم وزن کاهش یابد و هم تهویه مناسبی برای پا ایجاد شود.
در مقابل، کفش‌های پیاده‌روی ممکن است کمی سنگین‌تر باشند، زیرا نیازی به سرعت بالا ندارند و پایداری بیشتری در طراحی آن‌ها لحاظ شده است. این کفش‌ها گاهی دارای زیره‌ی ضخیم‌تر و رویه‌ی مقاوم‌تری هستند که برای استفاده طولانی‌مدت و در مسیرهای مختلف مناسب باشد. اگرچه این وزن بیشتر به‌چشم نمی‌آید، اما در مقایسه با کفش‌های دویدن محسوس است.
اگر فعالیت شما بیشتر به پیاده‌روی‌های طولانی‌مدت مربوط می‌شود، وزن کفش اهمیت کمتری خواهد داشت. اما در دویدن، حتی تفاوت چند ده گرم در هر کفش می‌تواند بر عملکرد شما اثر بگذارد.

انعطاف‌پذیری در کجا مهم‌تر است؟ مقایسه در پاشنه و پنجه

انعطاف‌پذیری کفش، یعنی توانایی آن در خم شدن و هماهنگی با حرکت طبیعی پا هنگام راه رفتن یا دویدن. این ویژگی یکی از معیارهای مهم در طراحی کفش‌های ورزشی است، اما میزان و محل نیاز به انعطاف‌پذیری در کفش پیاده‌روی و دویدن با هم تفاوت دارد.
در کفش‌های مخصوص پیاده‌روی، انعطاف‌پذیری بیشتر در قسمت پنجه کفش مورد نیاز است. هنگام راه رفتن، ابتدا پاشنه پا به زمین برخورد می‌کند، سپس وزن بدن به جلوی پا منتقل می‌شود و در نهایت از نوک انگشتان جدا می‌شود. برای اینکه این حرکت به‌راحتی انجام شود و به پا فشار وارد نشود، باید جلوی کفش (قسمت پنجه) به‌خوبی خم شود. اگر کفش در این ناحیه سفت و غیرقابل‌انعطاف باشد، به‌مرور زمان باعث خستگی و درد در کف پا می‌شود.
در مقابل، کفش‌های دویدن باید علاوه بر پنجه، در بخش میانی نیز تا حدودی انعطاف‌پذیر باشند، اما نه به اندازه‌ای که ثبات پا به خطر بیفتد. هنگام دویدن، فشار بیشتری به مفاصل وارد می‌شود و سرعت حرکت بالا می‌رود، بنابراین کفش باید در عین انعطاف‌پذیری، از پیچ‌خوردگی پا نیز جلوگیری کند. برای همین است که کفش‌های دویدن معمولاً دارای تقویت‌کننده‌هایی در قوس پا یا کناره‌ها هستند که مانع از خم شدن بیش از حد کفش می‌شوند.
تفاوت در نوع انعطاف‌پذیری این دو کفش باعث می‌شود هرکدام برای فعالیت خاص خود مناسب‌تر باشند. انتخاب نادرست می‌تواند باعث اختلال در الگوی حرکتی پا و ایجاد درد در ناحیه کف، پاشنه یا حتی زانو شود.

ویژگی	کفش پیاده‌روی	کفش دویدن
زیره و ضربه‌گیری	زیره صاف‌تر با ضربه‌گیری ملایم برای حرکت یکنواخت	زیره ضخیم‌تر با ضربه‌گیر قوی برای جذب فشار بالا
وزن کفش	نسبتاً سنگین‌تر برای پایداری و استفاده طولانی‌مدت	سبک‌وزن برای افزایش سرعت و کاهش خستگی
انعطاف‌پذیری	انعطاف بالا در قسمت پنجه برای گام‌برداری نرم	انعطاف ترکیبی در پنجه و میانه با حفظ ثبات
کف بیرونی (زیره خارجی)	سطح صاف‌تر با چسبندگی متعادل برای مسیرهای شهری	الگوهای پیچیده‌تر با چسبندگی بالا برای سطوح مختلف
مناسب برای	استفاده روزمره، پیاده‌روی‌های سبک و طولانی	دویدن، تمرینات هوازی و ورزش‌های پرتحرک

طراحی کف بیرونی؛ چسبندگی و الگوی حرکت

کف بیرونی کفش (قسمتی که با سطح زمین در تماس است) نقش کلیدی در حفظ تعادل، جلوگیری از لغزش و تأمین ایمنی پا دارد. این بخش از کفش در انواع پیاده‌روی و دویدن، با اهداف متفاوتی طراحی می‌شود؛ چراکه نوع تماس پا با زمین در این دو فعالیت متفاوت است و به‌همان نسبت، نیاز به چسبندگی، استحکام و الگوی اصطکاک تغییر می‌کند.
در کفش‌های مخصوص دویدن، کف بیرونی معمولاً دارای شیارهای عمیق‌ و الگوهای خاصی‌ست که برای گرفتن بهتر سطح زمین هنگام سرعت گرفتن یا تغییر جهت ناگهانی طراحی شده‌اند. این الگوها، علاوه بر افزایش اصطکاک، کمک می‌کنند انرژی حرکتی به‌درستی به جلو منتقل شود و از لیز خوردن پا به‌ویژه در سطوح صاف یا مرطوب جلوگیری شود.
از سوی دیگر، کفش‌های پیاده‌روی معمولاً کف صاف‌تر و یکنواخت‌تری دارند. چسبندگی این کفش‌ها کافی است تا در مسیرهای شهری و پیاده‌روها عملکرد خوبی داشته باشند، اما نیازی به الگوهای پیچیده و برجستگی‌های زیاد نیست. زیرا در پیاده‌روی، احتمال چرخش ناگهانی یا تغییر جهت شدید کمتر است و پایداری یکنواخت اهمیت بیشتری دارد.
نکته مهم در طراحی کف بیرونی، انتخاب جنس مناسب آن نیز هست. کفش‌های دویدن اغلب از لاستیک سبک و مقاوم استفاده می‌کنند تا علاوه بر دوام، وزن کفش افزایش نیابد. در حالی که در کفش‌های پیاده‌روی ممکن است از مواد کمی ضخیم‌تر و مقاوم‌تر برای مصرف طولانی‌مدت بهره گرفته شود.
الگوی مناسب در کف بیرونی نه‌تنها عملکرد ورزشی را بهتر می‌کند، بلکه در پیشگیری از آسیب‌هایی مثل پیچ‌خوردگی مچ یا لیز خوردن نیز بسیار مؤثر است.

حمایت از قوس پا؛ تفاوت نیازها در دویدن و پیاده‌روی

قوس کف پا یکی از حساس‌ترین و مهم‌ترین بخش‌های آناتومی پا است که نقش کلیدی در جذب فشار و حفظ تعادل بدن دارد. این بخش هنگام حرکت، فشار وزن بدن را پخش کرده و از مفاصل بالا‌دستی مثل زانو و کمر محافظت می‌کند. در طراحی کفش‌های پیاده‌روی و دویدن، میزان و نوع حمایت از قوس پا با توجه به فشار واردشده و نوع حرکت متفاوت است.
در کفش‌های مخصوص دویدن، قوس کف پا نیاز به حمایت بیشتری دارد. هنگام دویدن، ضربه ناشی از هر گام چندین برابر وزن بدن است و اگر قوس پا به‌خوبی محافظت نشود، ممکن است منجر به مشکلاتی مانند التهاب کف پا، زانو درد یا دردهای مزمن شود. به همین دلیل، درون کفش‌های دویدن اغلب از لایه‌های حمایتی ویژه استفاده می‌شود که در ناحیه قوس پا تعبیه شده‌اند. این لایه‌ها فشار را پخش می‌کنند و باعث ثبات بیشتر در گام‌های سریع می‌شوند.
در مقابل، کفش‌های پیاده‌روی نیازمند حمایت ملایم‌تری از قوس پا هستند. چون فشار وارده در حین راه رفتن کمتر است و حرکت هم یکنواخت‌تر انجام می‌شود، تمرکز طراحان کفش‌های پیاده‌روی بیشتر بر راحتی و پشتیبانی طولانی‌مدت از قوس پا است تا حمایت سخت‌گیرانه یا فشرده. این کفش‌ها معمولاً دارای کفی نرم و قالب‌پذیر هستند که به‌خوبی با فرم پای فرد تطابق پیدا می‌کنند.
نداشتن حمایت کافی از قوس پا در هر یک از این فعالیت‌ها می‌تواند منجر به خستگی زودهنگام، درد کف پا و حتی آسیب‌های عضلانی شود. بنابراین شناخت دقیق قوس پای خود و انتخاب کفشی متناسب با آن، اهمیت بسیار زیادی دارد.

ارتفاع پاشنه و شیب پا چه نقشی دارد؟

یکی از تفاوت‌های کمتر شناخته‌شده اما بسیار مهم بین کفش پیاده‌روی و دویدن، اختلاف ارتفاع بین پاشنه و پنجه کفش است؛ موضوعی که در طراحی حرفه‌ای با عنوان "شیب پا" شناخته می‌شود. این اختلاف ارتفاع، تعیین‌کننده‌ی زاویه‌ی قرارگیری پا درون کفش است و نقش مستقیمی در نوع حرکت و فشار وارده به عضلات و مفاصل ایفا می‌کند.
در کفش‌های مخصوص دویدن، معمولاً پاشنه نسبت به پنجه بالاتر قرار دارد. این طراحی به دونده‌ها کمک می‌کند هنگام فرود آمدن پا، ابتدا پاشنه به زمین برخورد کند و سپس حرکت به‌سمت جلو هدایت شود. این زاویه باعث کاهش فشار مستقیم روی پنجه و کاهش آسیب به تاندون آشیل می‌شود. همچنین در دویدن‌های طولانی‌مدت، این شیب ملایم از خستگی زودرس عضلات ساق پا جلوگیری می‌کند.
در مقابل، کفش‌های پیاده‌روی معمولاً دارای ارتفاع متعادل‌تری بین پاشنه و پنجه هستند. چون حرکت پیاده‌روی نیازمند انتقال یکنواخت وزن از پاشنه به پنجه است، کفش باید ترازتر باشد تا پا در وضعیت طبیعی‌تری حرکت کند. شیب زیاد در این نوع کفش می‌تواند باعث اختلال در حرکت و احساس ناپایداری شود.
انتخاب کفشی با شیب مناسب، به نوع فعالیت و فرم پای هر فرد بستگی دارد. استفاده از کفش‌های پاشنه‌بلند برای پیاده‌روی طولانی یا برعکس، کفش صاف برای دویدن می‌تواند به درد پاشنه، التهاب تاندون و ناراحتی‌های عضلانی منجر شود. بنابراین در هنگام خرید، توجه به اختلاف ارتفاع پاشنه و پنجه، نکته‌ای مهم و تأثیرگذار بر سلامت پا است.

کدام کفش برای فعالیت‌های روزمره مناسب‌تر است؟

در زندگی روزمره، بسیاری از افراد ساعت‌های طولانی را در حال حرکت، ایستادن یا پیاده‌روی هستند، بدون اینکه حتماً فعالیت ورزشی خاصی انجام دهند. به همین دلیل، انتخاب کفشی که برای استفاده روزمره مناسب باشد، اهمیت بالایی دارد. پرسش رایج این است که کفش پیاده‌روی بهتر است یا کفش دویدن؟ پاسخ بستگی به نوع استفاده شما دارد، اما برخی نکات می‌توانند انتخاب را ساده‌تر کنند.
کفش‌های پیاده‌روی به‌طور خاص برای استفاده طولانی‌مدت در شرایط متعادل طراحی شده‌اند. این کفش‌ها معمولاً از زیره‌ای با ضخامت متوسط، پاشنه‌ی متعادل و انعطاف‌پذیری مناسب برخوردارند. رویه‌ی آن‌ها نرم، راحت و قابل‌تنفس است و طراحی آن‌ها برای حرکت یکنواخت پا به سمت جلو بهینه شده است. به همین دلیل، برای کارمندان، معلمان، یا افرادی که در طول روز زیاد راه می‌روند، کفش‌های پیاده‌روی گزینه‌ای بسیار خوب هستند.
در مقابل، کفش‌های دویدن به دلیل ویژگی‌های تخصصی‌تر مثل وزن کم، سیستم ضربه‌گیری قوی و شیب پاشنه، بیشتر برای حرکات سریع و پرفشار طراحی شده‌اند. اگرچه این کفش‌ها نیز بسیار راحت هستند، اما برای فعالیت‌های روزمره ممکن است بیش از حد سبک یا حتی ناپایدار به‌نظر برسند. استفاده طولانی‌مدت از کفش دویدن در شرایط غیرورزشی می‌تواند باعث خستگی عضلات پا یا کاهش حس تعادل شود، به‌ویژه اگر زیره کفش خیلی نرم یا فنری باشد.
به‌طور کلی، اگر هدف شما داشتن کفشی راحت برای رفت‌و‌آمد، پیاده‌روی‌های کوتاه یا ایستادن در طول روز است، کفش پیاده‌روی انتخاب مطمئن‌تری خواهد بود.

آیا می‌توان از کفش دویدن برای پیاده‌روی استفاده کرد؟

این سؤال برای بسیاری از افراد پیش آمده که آیا می‌توان یک جفت کفش دویدن را برای پیاده‌روی روزمره یا حتی پیاده‌روی‌های طولانی استفاده کرد؟ در ظاهر، این دو نوع کفش شباهت‌های زیادی دارند و هر دو راحت، سبک و قابل‌تنفس هستند. اما واقعیت این است که کاربردهای این دو کفش کاملاً تخصصی بوده و تفاوت‌های طراحی آن‌ها باعث می‌شود جایگزینی آن‌ها همیشه انتخاب درستی نباشد.
کفش‌های مخصوص دویدن، به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که فشارهای ناگهانی، حرکت‌های تند و شوک ناشی از دویدن را کاهش دهند. این کفش‌ها اغلب دارای زیره‌ای نرم و ضربه‌گیرهای پیشرفته هستند که برای سرعت و جهش مناسب‌اند. اگر از این نوع کفش برای پیاده‌روی‌های آهسته و طولانی استفاده شود، ممکن است به‌مرور زمان احساس بی‌ثباتی، خستگی در قوس پا یا حتی درد پاشنه ایجاد شود. دلیل این موضوع آن است که طراحی کفش دویدن بیشتر برای لحظات پرتحرک ساخته شده و ممکن است برای حرکت یکنواخت و مداوم مناسب نباشد.
با این حال، اگر کفش دویدن شما ساختار سفت‌تر و پایدارتری داشته باشد، در برخی موارد می‌تواند برای پیاده‌روی‌های سبک قابل استفاده باشد. به‌ویژه اگر وزن فرد زیاد نباشد و مسیرها صاف و بدون پستی‌وبلندی باشند. اما در مجموع، استفاده مداوم از کفش دویدن به جای کفش پیاده‌روی توصیه نمی‌شود، به‌ویژه برای کسانی که سابقه درد زانو، کف پا یا قوس پا دارند.
انتخاب کفش باید با در نظر گرفتن نوع فعالیت، مدت زمان استفاده و ساختار فیزیکی پا انجام شود تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود.

راهنمای انتخاب: چه زمانی کدام نوع کفش را بخریم؟

در زمان خرید کفش ورزشی، یکی از تصمیم‌های مهم این است که بدانیم دقیقاً چه نوع کفشی برای نیاز ما مناسب‌تر است؛ کفش پیاده‌روی یا کفش مخصوص دویدن؟ انتخاب درست در این مرحله، نه‌تنها بر راحتی بلکه بر سلامت پا، مفاصل و حتی ستون فقرات تأثیرگذار است. این راهنما به شما کمک می‌کند تا با شناخت نیازهای حرکتی خود، انتخابی آگاهانه و کاربردی داشته باشید.
اگر فعالیت اصلی شما شامل پیاده‌روی‌های طولانی، رفت‌وآمد شهری، ایستادن زیاد در طول روز یا کوهنوردی سبک است، کفش پیاده‌روی گزینه‌ی بهتری خواهد بود. این کفش‌ها به دلیل زیره‌ی صاف‌تر، طراحی متعادل، و پشتیبانی مناسب از قوس پا، بهترین عملکرد را در شرایط یکنواخت و با شدت کم دارند. افرادی که به‌دنبال کفشی برای استفاده روزمره، محل کار یا پیاده‌روی تفریحی هستند، بهتر است سراغ کفش‌های پیاده‌روی بروند.
در مقابل، اگر ورزشکار هستید، تمرینات هوازی انجام می‌دهید یا برنامه‌ی منظم دویدن دارید، حتماً باید از کفش مخصوص دویدن استفاده کنید. این نوع کفش با طراحی ضربه‌گیر، وزن سبک و ساختار ویژه‌ی پاشنه، به کاهش فشار بر مفاصل و افزایش بازدهی دویدن کمک می‌کند. همچنین برای افرادی که قصد دویدن در مسیرهای طولانی دارند یا سرعت بالا برایشان مهم است، کفش دویدن یک انتخاب ضروری محسوب می‌شود .شناخت نوع فعالیت و آگاهی از نیازهای حرکتی بدن، مهم‌ترین معیار در خرید کفش مناسب است. هرچقدر انتخاب شما دقیق‌تر باشد، راحتی و سلامت پاهای شما بیشتر حفظ خواهد شد.